Annelik ve Kadin dogasi

Delfina bugun itibariyle 18 ay, 3 haftalik.
Ben her zaman her isin kendi dogasi olduguna inanmisimdir, hersey vakti geldiginde olur ya da olmaz...
Kalben inandigim ikinci sey ise niyetlerimiz ve sozlerimiz bu evrende tilsimli. Cok gucluler.
Iki-uc gun once Delfina'ya artik sutumuzun yavasca azalacagini, ve onumuzdeki 5 ay icinde de tamamen bitecegini soyledim. Ve dun birden goguslerimin eski boyutuna geri geldigini farkettim ve 18 ay 3 haftadir bekledigim bir sey oldu ve benim hormonlarim, vucudum eski haline dondu. Icim burkuldu once, sanki o anneligin getirdigi ozel bag elimden alindi gibi geldi, mahzunlastim..
Sonra ablamla bu konuyu konusurken ablam dedi ki:
"Dunyaya gelmesini sagladigin bebegin, ayaklarinin uzerinde durabilecegi gucu vermek en buyuk amacti. Bundan sonraki tek gururun onun kendi ayaklari uzerinde durabildigi anlari gorup, gurur duymak. Bundan ote baska buyuk mutluluk yok."

Emirgan, lale zamani

Dogru... Ben hep coook cok emen kizimi obsesif birsekilde 24 ay emdircegimi soyledim. Belki de 24 ay emecek ama kesinlikle sutum azaldi. Her bebegin, her isin bir dogasi var. O ihtiyaci olan yuklu emmeyi 18 ay 3 hafta bol bol surdurdu. Ama simdi hem o biraz daha farkli, hem ben. Hala emiyor, ama eski yogunlukta degil. Benim vucudum da artik birseylerin degistigini bana soyledi. 

Annelik cok ilginc bir duygu.. Hani diyorlar ya annelik kutsal diye. Kutsal cunku, cok emek harcaniyor, kendinden cok seyi feda etmeyi ogreniyorsun. Kendinden veriyorsun. Bencilligini bir tarafa birakiyorsun. 

Arada duyuyorum etrafin 'aaaaa bu kiz benim kizim olsun, eve gotureyim' dediklerini', tabi bulmuslar boyle tatli ve guzel kizi, herkes ister! :) Ben de diyorum 'hayir ben kizimi veremem, ben neler cektim o bu hale gelsin diye, biliyor musunuz siz?' diyorum. :) Ben bu olayin farkli versiyonunu soyle yasadim: okul yillarimda hep basariliydim, ayni zamanda sosyaldim, sanatin farkli dallariyla hep ilgilendim ve birseyler yaptim. Ve o gelisme yillarimda cok kisiden duydum 'bak artik ben senin de bir annenim, sen benim kizimsin' gibilerinden laflari. Evet iyi kisilerdi bunlari diyenler, bana annelik yapmak isteyen. Ama kimse kusura bakmasin, anne olmak o kadar kolay degil. 'Ben senin annenim artik' demekle anne olunmuyor. Eger ben sorunlu bir genc olsaydim, hic kimse bana bunu demeyecekti belki. Dönüp dolastim ve hep kendi annemi buldum. Cunku dogum aninda [ve tabii ki oncesinde ve sonrasinda] kurulan o bağ, kopabilecek bir bağ degil...

Evet su an Delfi kendi ayaklarinin ustunde duruyor, bana dusen artik ona destek olmak, ve onun donup dolasip yine bana gelecegi bir liman olmak..