My photo
a utopist, a green, a free soul, a liberal, a young (well let's say 'a new' rather than 'young') mother, a rebel, a thinker, a smiler, a wonderer, a note, a butterfly, a rainbow, a nymph, a kite, a wave, a breeze from the sea, a purple soul, a chocolate-addict, a lover...

Wednesday 8 June 2011

Have faith in what you eat.

Delfi eating her banana
with all of her positivism, taste and life energy :)


I feel really helpless.
I want to give the best of everything to my baby. But it is not always that easy.
I am absolutely paranoid about food, clothes, dyes, chimney smoke, cars' exhaust, basically everything in a city life...
As a person who suffered from lots of health problems from early babyhood days, I want a healthy family.
I don't want to give anything to my baby that might cause health problems for her.
If I could, I would move to a village house and grow my own veggies; stay away from traffic, smoke etc; get my milk from my goat; have my eggs from my chickens; have my own compost and more importantly play in mud with Delfina.
Well, the reality is different. I cannot produce my own veggies, I have to buy them. I don't know where they come from, who grow them (reference to Marx's 'theory of alienation'), whether or not they are genetically modified and so on.
I and my baby inhale exhausts from the cars on our way to the sea.
I don't have any chickens or a goat :( [But God knows it makes me so happy to buy free range eggs!]
I have to throw my organic food leftovers. [I can only recycle paper, metal and plastics.]
Delfi and I can't play in mud. [But everyday we fill her tiny bath with some water and she splashes water everywhere freely and plays with her toys/cups. Well, that makes me feel a bit guilty as well. Clean water sources in the world are decreasing every single day. On the other hand, the weather is so hot that she needs to freshen herself.]
Anyways, where were we?
Food!
Organic food is not cheap in Turkey. I tried to go to the 'organic bazaar' in Sisli last month. Well, it is very nice there but I think that travelling to Sisli and back and inhaling all the petrol fumes beat the purpose and it took our whole day to go there, to do the shopping, to eat lunch, to wait for the bus and come back. And I should say it wasn't pleasant to do so. I have been looking for some online shops that deliver organic food; I found one local grocer in Arnavutkoy who even delivers veggies to your door, but for some reason they make me feel like they sell 'normal' veggies with 'organic food' prices. There are more online shops that deliver organic food but they are very pricey and I have to pay for the postage as well :(
I discovered that Migros and BIM supermarkets sell veggies and fruits with some 'agriculture codes' on them that you can use to track the producer of the product and they guarantee that the products were tested in labs and they do not contain high levels of chemicals that might be threat to human health. But they still have chemicals in them. Yet they are affordable and easy to access cos we have two of those shops nearby. 
Even though I am Turkish, I have to discover  everything and re-learn how to live in Turkey again! Apparently, things do change in 7 years!
I don't know how many of you heard about the 'food intolerance test' but there is a test in which they tell you which food you have intolerance to. A couple of days ago, I saw a really good deal to have that test but I did not want to have it even though I know that I have lots of food allergies/intolerance.
The reason for this is easy and philosophical. I believe that brain power is more influential than we think. When I eat my food, no matter what it is I should say that that food is there for me and it will increase my well-being if I eat it. Because that food will become a part of a 'human' soon (Am I overvaluing what it means to be a human?). I am precious. That food is precious. And together we will enhance our preciousness. So, possibly knowing which foods you have intolerance to would make you send negative thoughts, vibes, and energies to the food that you eat. And possibly that food would have a worse effect on you than it would normally do. (I have friends and relatives who had the test, ignored the food that they have intolerance to but after a while they started eating those food again!)
I believe that our brain power is really vital! We should eat thinking that that food will be good for us. But on the other hand, it's priceless to eat food that you believe in. I wish I had an easy access to organic, GMO-free and healthy food... I feel helpless... I am open to any constructive and positive suggestions.
I want to eat my food without worries as Delfi does in the photo. She loves what she eats and that food adds 'existence' to her life. She creates her body with the pleasure of everything that penetrates into her body (Well, this sentence can be interpreted in a different meaning by one of my lecturers from Istanbul University!)
I want to eat my food like Delfina: care-free
but on the other hand, I want her food to be chemical-free, inorganic stuff-free.
God help me (the last sentence is added because it rhymes with the previous one :))


Gerisi burda...

Tuesday 7 June 2011

A Bilingual Blog




Well, due to the high demand (mostly Andrea's and my Kiwi family's demand :) ), I decided to write both in English and Turkish. But the articles will be either in English or Turkish.
I also thought a bilingual blog would reflect Delfina Ada's bilingualism :)
Gerisi burda...

Bebek arabasi: part 2

Ve nihayetinde sabirsizlikla bekledigim bebek arabasi geldi! Bana ebebek.com'un verdigi bilgide urunun 4 kg'luk oldugu yaziyordu, ama urunu daha elimi alir almaz 4 kg'nun cok ustunde oldugunu anladim. Nitekim urunu kurmadan, tekerlekleri vs. olmadan tarttim 7 kg'nun ustunde cikti. Diger parcalariyla 8 kg'nun ustunde olacagi kesin. Hemen ebebek.com'a eposta attim, ama bana geri donulmedi. Sonra tekrar eposta attim, bu sefer aradilar.  Profesyonel davranip, ozur dilediler ve ucretsiz olarak urunu geri teslim alip ucreti kredi kartima geri iade edeceklerini soylediler. Ne yalan soyleyeyim icim rahatladi. Simdi de bu asagidaki linktekini siparis verdim. Annem israrla bunu almami soyledi:
http://www.e-bebek.com/pusetler/chicco/chicco_ct_06_puset/CHI-406121725
Ben de 'anne' deneyimini dinleyerek siparisimi verdim :) Benim de boyle baston tipi bir bebek arabam vardi, ve annemin beni onda tasidigini cok iyi hatirliyorum. Bakalim benim kizim benim dunyalara degismeyecegim 'an'larimizin, maceralarimizin ne kadarini hatirlayacak?..
Gerisi burda...

Monday 6 June 2011

Delfinam'in gittigi ilk nikah





Gecen Cumartesi kadim ve canim dostum Hatice'nin ev arkadasi ve sevgili arkadasim Gulce'nin nikahina gittik Uskudar Evlendirme Dairesi'nde, ve bu Delfi'nin gittigi ilk nikah oldu. Sembolik olarak nikahin kiyildigi yer, Kizkulesine yakinligi vs. dusunulurse cok romantik oldu bence. Daha onceden Uskudar Evlendirme Dairesi'ne hic gitmemistim. Harika yuvarlak bir salon ve muhtesem bir kubbesi var. Su an cok hayiflaniyorum niye salonun fotografini cekmemisim diye :( Nikahsa cok eglenceliydi. Gelin ve damat hayatimda gordugum en super gelin arabasinda geldi: balonlarla donatilmis 60 model bir Volkswagen minibus. Hani bir cizgi-animasyon film var Up, ayni ondaki balonlar gibi :) Bi de izmir'li damadimiz 'evet' dedikten sonra arkadaslari "Ramazan bunu bize nasil yaparsin?" diye pankart acti, cok komik oldu :) Cok gulduk :) Bir de vosvos'un soforu Damien'in ogrencisi cikmaz mi, Damien 16 milyonluk istanbul'un kucuk bir yer oldugunu dusunmeye basladi :) 

Delfina ve ben
 gelin arabasinin onunde :)
Nikahin ardindan, Salacak'a sallandik. Kizim ilk defa Kizkulesi'ni gordu, havasini soludu. Gunesin batisini izledik, sonra bir baktim ki saat 22.00 olmus. Delfina'nin da uyumasiyla birlikte, dedim ki: 'Esra, biliyorum gonlun istiyor ki ogrencilik gunlerindeki gibi son Besiktas motoru kalkincaya kadar burda oturasin, ama kizin uyudu. Hadi yolun da uzun, sen basla evinizin yolunu tutmaya. Hem daha Besiktas'tan bir de Ortakoy'e yuruyeceksin." Ahhh.. iste anne olmak boyle bir sey :) Ama zaman gercekten cok cabuk akiyor.. Kizim 6 aylik oldu bile, gun gelecek birlikte Kizkulesi'nin karsisinda cayimizi yudumlarken, birlikte felsefe ve asktan bahsediyor olacagiz...

Guzel bir gunun keyifli demleri
Hayat, gozumuzu bir aciyoruz
bir kapiyoruz bitiyor
ki yeni baslangiclar olabilsin



Gerisi burda...

Sunday 5 June 2011

Bebek arabasi


Normal bir hamilelik yasamadigimi onceden soylemistim. Kizima en uygun bebek arabasini bulmak icin ne vaktim vardi ne de uzun uzun dukkanlara gidip bebek arabasi deneyecek luksum. Erken dogum riskimin oldugunun surekli olarak bana hatirlatildigi hamileligimin 8 aylik gunlerinde Sarachane'ye gittik, ve hayatimda gordugum en kabiliyetli satici bana 'dakka 1 gol 2' demeden bana gore ingiltere'nin en iyi bebek urunleri firmasi olan ve Turkiye'de magazasi bulunmayan 'mamas and papas'in Urbo modeli bebek arabasini satti. Tabii sattigi kisi benim babam, cunku Delfina'min sevgili dedesinin hediyesi bebek arabamiz:)
Hani reklamda 'benim babam, Toyoto gibi adam' diyor ya, ben de bu reklamdan sonra 'benim babam Mercedes gibi adam' diyordum :) Nitekim babamin aldigi bebek arabasi da gercekten Mercedes gibi :)
Yalniz ingiltere'de hava hep soguk oldugu icin ve de arnavut kaldirimli yollari bulmak cok cok zor oldugu icin, tasarimin Turkiye'ye pek uydugunu soyleyemem. Gecen Cumartesi Bebek'te Bebek Festivali'ndeydik ve hava cok sicakti (nitekim beni gunes carpmis :( ) Delfi'nin de bebek arabasi siyah renk oldugu icin ve dizayndan dolayi bebek arabasinin icindeki sicaklik cok iyi korundugu icin Delfi icin baya bir endiselendim. Bugun uyandigimdaysa ebebek.com'da fiyati 249'dan 99 TL'ye inmis 4 kg agirliginda basit bir uc teker bebek arabasi bulup, aldim :) 
Bakalim nasil cikacak.

Ama bunun disinda mamas and papas urunlerini tavsiye ederim. Tabi bizim bebek arabasinin elestirmedigim yerleri yok mu, var. Biberon/bardak koyma yeri olsaydi daha iyi olabilirdi, esya koyma yerini bu kadar asagiya konumlandirmamis olsalardi iyi olurdu. On tekerlekler bazen kendi kendine kendini kilitliyor, ya da bazen yaglanmasi gerekiyor. Delfi buyudukce emniyet kemerini tek seferde deneyerek kiltlemek zor oluyor, cunku hem ipi kisa geliyor, hem de kilitleme sistemi iyi dizayn edilmemis. Ve de bebek arabasini surme cubugu tek butun bir parca olmaktansa iki kollu olsaydi daha rahat kullanilabilirdi.
O ya da bu sekilde gezelim de arac bahane :) Ama benim icin en onemli olan sey tabii ki ben ve Delfi gezdigimizde onun uyudugu zamanlarda onun tamamen yaslanip, rahat uyuyabilecegi bir bebek arabasinda yolculuk yapmak. Ne de olsa hersey onun icin ;)
Kucuksu Kasri, Mayis 2011
Damien ve Delfina

Gerisi burda...

iki misafir geldi bugun

Delfi kasinan dislerini
annesinin cenesini yeme suretiyle kasirken :)
Uskudar Evlendirme Dairesi
Hayat dongulerden ibaret...
Ama sanki benim 'hayat'im Delfina Ada'yla hayat buldu...
Onunla hayatimda hep olan varliklari yeniden kesfediyorum..
Delfina 6 ay, 10 gunluk ve iki ön alt dişi birden çıktı :) Cok heyecan verici boyle bir seyi kesfetmek..
Dogali ne kadar kisa bir sure oldu, ve o ne kadar buyudu. En azindan dogduktan sonra 21cm uzadi :) Bu da dogdugu boya gore % 42'lik bir buyume sayilir ;)
Ilk hamile oldugumu ogrendikten sonra babycentre.co.uk'den bebegimin buyuklugunu sitenin verdigi kasilastirmali  meyve-sebze buyukluklerinden takip ediyordum. Once kizim bir susam tanesi buyuklugundeydi, sonra yaban mersini, sonra bir muz kadar buyudugunde inanamamistik. Ve en son ay da bir balkabagi buyuklugundeydi. Siteden bebegimin agirlik-buyuklugunun ne kadar oldugunu hafta be hafta ogrenirken, haftanin meyvesi neyse o meyveye daha farkli bir gozle bakmaya baslamistim.. 
Simdi de yumusacik dis etlerinden, sert keskin, beyaz ilginc bir materyal cikiyor! Ve bu materyal benim ve herkesin sahip oldugu, yoklugunda cok sorun yasadigimiz mucizevi bir madde.. Daha gecen hafta 'he he hem annemin, hem kizimin disleri yok, vakti gelecek Delfina da benim icin ayni seyleri soyleyecek' (annem implant yaptiriyor ve cok sancili bir donem geciriyor) diyordum. Hayat dongulerle dolu... Bebek sahibi olmanin en guzel yani alistigimiz dongulerin olaganligindan siyrilip, o dongu icinde olagelen seylere yeni bir gozle bakabilmek sanirim.
Gecen gun yine otobuste biri soyle dedi "herseyin kucugu guzel", ve bu cumle bana hicbir sey ifade etmedi... Evet Delfi yeni dogmus bir bebisken cok tatliydi, ama her an kendi tadinda guzel ve buyumeseydi hayat yasadigimiz mucizelerin farkindaligina varmaktan cikip bir iskence halini alirdi sanirim. Mesela eger Delfi hep 2 aylik olarak kalsaydi, sabaha karsi uyumalari, durmaksizin emmek istemesi iskence otesi olurdu sanirim. Mesela o 3 aylik olup uykusu duzene girmeye baslayinca ne kadar buyuk olumlu bir gelisme olmustu benim icin. Bence her anin, her demin kendi guzelligi var. Hayatin kendisi guzel, buyuguyle kucuguyle.. Marifetse goren gozde, yasamin kanat cirpisini hisseden kalpte..
Gerisi burda...

Thursday 2 June 2011

En Macera

Dogdugu gun
6 aylikken


Delfina'mi eskiden emdirmek daha kolaydi. Oncelikle bu kadar agir degildi, bir de ellerini bu kadar guclu kullanamiyordu. Artik o emerken icmeye kalktigim su bardagini savurup her yeri islatiyor :) ya da saclarimla oynayarak saclarimi kopariyor (o yuzden her ne kadar bana basagrisi verse de bir sac bandi aldim). Demin bir baktim beyaz bir sac teli ellerinde.. Birden aklima dogum yaptigim gun aynada kendime baktigim an geldi, bir gecede ne kadar da cok beyaz sac telim oluvermisti.. Evet, dogum yasadigim maceralar icinde en etkileyici~sarsici~muhtesem olaniydi..
Gerisi burda...

Wednesday 1 June 2011

Bebek masaji kursu 2. hafta



Bugun oldukca yorucu bir gun gecirdi anne Esra. Dun bana gelip bebek masaji kursuna gidip gidemeyecegimi sorsaniz, agrayan belim, catlamak uzere olan basimi goz onune alarak 'imkansiz' derdim. Ama bir kere daha imkansiz gercek oldu, tum engellere ragmen ;)  


En onemli engelimiz apartmanimizdan disari cikmak tabii ki (bana gore bu basli basina bir macera). Kirik kuyruk sokumum, kayik boyun disklerime daha cok iskence yapmayarak mahallemizin degerli bakkali Ahmet Abi'yi arayarak yardim istedim. Ve Ahmet Abi gelip yardim etti, disari ciktik. Dedim ki kendi kendime 'super! bugunku maceramizin en zor kismi ataltilmis oldu', ama yanilmisim. Otobus saatini onceden internetten kontrol ettigim icin, icim rahatti.  Nitekim gecen hafta otobus internette yazan saatinden sadece 3-4 dakika gec gelmisti. Delfina'yla sarkilar, oyunlar esliginde gunes altinda otobusumuz 22RE'yi 40 dakika kadar bekledik, gelmedi. Biz de ilk gelen yesil otobuse (kaldirim mesafesine en yakin otobusler yesil olanlar oldugu ve bebek arabasiyla binilmesi en rahat oldugu icin) bindik, Emirgan'a gittik. Emirgan'da taksi bulamadigimiz icin google map hesabina gore 750 metre dik yokusu Delfina'mla ciktik. Iyi ki de cikmisiz cunku cok ogretici ve rahatlatici bir bebek masaji kursu gecirdik :) Bugun ogrendiklerim icinde 'niye daha onceden bunu ben dusunememisim' dedigim bir sey var: bebegimizin ustunu degistirmek icin onu soymadan once ondan izin almak! Bunun nedenini izin almanin ileride cocugun tacize ugramasini engellemesi olarak acikladi egitmenimiz Evrim Hanim. Soyle aciklayayim: ileride cocuklarimizi belki kreslere birakip calisma hayatina baslayacagimizda cocuklarimizin nasil insanlarla karsilasacagini bilmiyoruz. Ama en azindan cocuklarimiza 'birey' olarak davranirsak ve onlarin da 'ozel'i oldugunun bilincine hem biz hem onlar bebekliklerinden itibaren varirlarsa/varirsak, belki baskalarinin onlara nasil davrandiginin daha bilincinde olan bireyler yetistirebiliriz. En azindan ben bunu boyle algilayip, boyle yorumladim. Zaten Delfi'nin ustunu her degistirecegim zaman 'hadi bakalim simdi kiyafetlerini degistirelim' diyordum, ama izin almiyordum. Ve ben bu olayi cok benimsedim.  Ben bebegimi bir birey olarak gordum hep, o yuzden surekli ona cevrede olan olaylari, yasadigimiz seyleri anlatiyorum surekli. Sokakta bizi (tamam tamam belki sadece beni demeliydim) duyanlarsa garip garip bakiyorlar, sanki kendime konusan bir deliymisim gibi (hos kendi kendime de konusmuyor degilim ama :) )
Insanlar genel olarak bebeklerin, cocuklarin kisilikleri yokmus gibi davraniyorlar. Ve ben bunu anlayamiyorum. Onlar o kadar harika ve zeki varliklar ki... Gecen gun otobuste Delfina'ya onun cok da sevdigi 'sag elimde bes parmak, sol elimde bes parmak, say bak say bak' sarkisini soyluyordum, mutsuz bir otobus yolculugu gecirmesini onlemek icin. Kadinin biri donup, dedi ki '2.5-3 yasindan sonra anca ogreniyorlar sayi saymayi'. Ben de gulumseyip 'onlar cok zeki varliklar, simdiden beyinlerine kaydediyorlar' dedim. Bu otobuste gecen hikayemizle ilgili iki soyleyecegim sey var:
1. Insanlar cocuklarin varliklarini ve onlarin ogrenme mucizelerini cok kucumsuyorlar.
2. Neden Turk insani surekli burnunu baskalarinin isine sokmaktan vazgecemiyorlar?
Halbuki Delfina su an bir alti aylik bebek olarak kendisinin ve baskalarinin ellerini kesfediyormus akil hocam babycentre.co.uk'den gelen bultenlerin dedigine gore. Ve ben ne zaman sayi saysam, parmaklarimi gostersem, yaptiklarim onun ilgisini cok cekiyor. Kizim ogreniyor, harddisk'ine atiyor butun bilgileri :) Zaten bir cocugun tum IQ'sunun %90'i ilk dort yasinda gelismiyor mu?


Neyse devam edelim bugunku maceramiza: kurstan ciktiktan sonra yine internette yazan saate gore otobus duragina gittim ama yine otobus gelmedi. Biz de asagi Emirgan'a geldigimiz yoldan salindik :) Iyi ki de oyle yaptik :) Sutis Emirgan'da oturup, harcadigim tum enerjiyi bir brownie kek ve balli sut'le 'reset'ledim :) Bebek masaji egitmenimiz Evrim Hanim'in verdigi degerli notlari denize karsi okurken, Delfi de cinaraltinda yatmanin huzuruyla guzel bir uyku cekti kendine. Turkiye'de bir bebekle gezerken insanlarin bebegime gosterdigi ilgi, onun gelecegiyle ilgili yaptiklari hayir dualari hosuma gidiyor bir de onun elini tutup opmeseler cok iyi olacak, cunku Delfi elini direkt olarak kasinan dislerine goturuyor... Umarim bu, sadece Delfi'nin bagisiklik sistemini guclendirir, onu hasta etmektense... 
Gerisi burda...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...